Miałam być zniesmaczona i straumatyzowana po obejrzeniu - nie byłam. Postać Olivera z potencjałem na bardzo ciekawą, obsesyjną postać umywa się do żądzy pieniądza. Wszystko uchodzi mu gładko i może to jest frustrujące. Nawet nie w samym dojściu do swojego celu, a w przejściu przez wszystkie etapy. Było tam jedynie jedno potknięcie, co do poznania prawdy przez Felixa. Gdzie więcej? Pseudo-psychopata idealnie umywa ręce od odpowiedzialności. Jak zatem zatuszował nieuważne morderstwo Elspeth? Kolejna postać psychopatycznego geniusza, która chyba nam się już znudziła. Patrząc po innym tworze reżyserki i scenarzystki - "Promising Young Woman" chyba jednak wolimy nacechowane emocjonalnie postacie. Oliver tego nie spełnia.

Całość była wykonana z dobrym zamysłem. Soundtrack, scenografia, zdjęcia, aktorzy. Relacja pomiędzy Oliverem, a Felixem powinna być bardziej rozwinięta. Psychopatia Olivera za to ukazana jest bardzo dobrze. Niektóre sceny degustują i dziwią - o to chodzi! Jednak brakuje mu tych emocji, relacji. Brakuje mu lekkiego mrugnięcia okiem do widowni, że nie chodzi mu jedynie o Felixa, a jednak cały czas mamy wrażenie, że będzie to postać obsesyjnie na niego patrząca. Podążająca za nim. Brak realizacji tego wątku odrzuca. Osobiście jako widz tego oczekiwałam.

No i się nie doczekałam. Ale cóż, ja za Emerald Fennell trzymam kciuki, bo wypuściła spod swoich skrzydeł cudeńko (i nie mowa tu o "Saltburn"). Poczekam na więcej i może się nie rozczaruję jak teraz.